نوروز، با بهاری می آید؛ که یادآور رستاخیز و تحولی ژرف و دل انگیز در حیات بشر است. و اینک، کتاب بزرگ آفرینش، فراروی ماست:

«پروردگار، بادها را فرستاد، و ابرها را برانگیخت. سپس آن را به سوی زمین مرده، سوق می دهیم و ما این گونه، زمین را - پس از مرگش - حیات می بخشیم. رستاخیز نیز همین سان است».

بهار، بازتاب شگفت راز حیات در عرصه هستی است و انسان، برترین آفریدگان خداوند هستی بخش... آیین اسلام، آیینه عقل و منطق است و «عید»، لبخند شادی بر دل ها نشستن و دل و دیده از حرام، فرو بستن.

«تقویم»، سرگذشت ماست که با «تحویل سال» رقم می خورد و «تقدیر»، سرنوشت ما که تنها با «تحویل حال» صورت می پذیرد؛ در این میان، عرضه تحول از هموست که همه چیز از او راست آید و تقاضایش از انسان که بسته به همت و تلاش اوست. گناه بهار چیست، اگر ما هنوز در خواب زمستانی هستیم؟!

نوروز، سرشار از رازها و رمزهاست و آغاز بهار؛ همراه با سنت های نیکوی بسیار که از دیرباز برای ما به یادگار مانده اند و پیشوایان پاکمان هماره آن ها را، باز گفته اند؛ دیدار با خویشان و بستگان ـ که نیکی اخلاق، سلامت روح، طول عمر، رفع گرفتاری ها، قبولی اعمال، افزایش روزی، آبادی شهرها، سخاوت و... را به ارمغان می آورد -، پاکیزگی جسم و جان، دعا و نیایش به درگاه خدای مهربان و... دوری از گناهان؛ تا هر روزمان «عید» باشد؛ سرشار از شوق و شور، مهربانی و سرور و... چنین است که عید، روزی است که آدمی در آن، به زشتی ها نیندیشد.

و چه زیباست از تقلید و پیروی کورکورانه از برخی رسوم ناشایست پیشینیان بپرهیزیم و با «خرافات» در هر قالب و نامی بستیزیم و فقط این سان می توان به «کمال» اندیشید و به حقیقت بهار و بهارحقیقت رسید.

پیام های کوتاه

ـ بهار، رستاخیز گل هاست.

ـ دلی که سیاه شد، با بهار هم سبز نمی شود!

ـ بهار، دیباچه کتاب زندگی است.

ـ گناه بهار چیست، اگر ما هنوز در خواب زمستانی هستیم؟!

ـ نوروز، برای بعضی ها یعنی فقط «... روزی از نو»!

ـ بهار، انقلابی ترین فصل هاست.

ـ «یک سال گذشت»؛ این، شما را به یاد چه چیزی می اندازد؟

ـ «سال»تان نو شد، راستی، «حال»تان چه طور است؟

ـ «تقویم»های کهنه به ما می گویند: هرگز «تقویمی» فکر نکنید!

ـ «سبز» همیشه زیباست؛ اما فقط به معنای «سبزه» نیست!