علائم استرس در کودکان

بعضی کودکان ممکن است بسیار کلافه باشند و حالات آنها کاملاً طبیعی به نظر بیاید. و بعضی ممکن است حالات مختلفی بروز دهند؛ که می توان به تغییر الگوی خواب و بیداری و یا برگشت به رفتارهای خردسالی(مکیدن انگشت شصت، خیس کردن رخت خواب، چسبیدن به والدین و ...) اشاره کرد.

استرس علائم متفاوتی دارد که هر کدام از آنها می توانند ند علائم شرایط یا بیماری های دیگری غیر از استرس باشند. ولی به هر حال به هر تغییر ناگهانی در رفتار کودکان که مربوط به مراحل رشد نباشد باید توجه کرد. بعضی از این علائم و یا یک یا دو مورد ناگهانی که مدتی دراز به طول انجامند، نیازمند مراقبت های بیشتر هستند. به هر صورت هرگاه استرس وارد زندگی کودک شود به طوریکه کودک احساس سرخوردگی، پریشانی یا بیماری فیزیکی کند باید به یک متخصص( پزشک کودکان، مشاور مدرسه و یا یک روان شناس) مراجعه کرد.

علائم استرس: تا 5 سالگی

کودکان اغلب نمی توانند به شما بگویند که دچار استرس شده اند اما رفتارشان آنرا آشکار می کند. نوزادان، نوپاها و کودکان پیش دبستانی استرس خود را با چسبیدن به والدین، گریه ی بیش از حد معمول، کج خلقی و رفتارهای واپس رو (مثل مکیدن انگشت شصت، خیس کردن رخت خواب، ترس از تاریکی و ...)، جنبش، دعوا و کتک کاری و نرفتن به دستشویی، نشان می دهند. البته گریه، کج خلقی و بیدار خوابی شبانه ممکن است واکنشی طبیعی به مرحله ای از رشد هم باشد. کودکان ممکن است طی فراگیری ایستادن، صحبت کردن یا دیگر مهارت ها دچار خستگی شوند. ممکن است چند روزی بیش از حد گریه کنند و دوباره به خصوصیات معمولشان برگردند. اگر این حالت ادامه یافت ممکن است نشانه ی استرس باشد.

از دیگر علائم استرس می توان به عصبانیت، رفتار های پر خطر و حتی واکنش نا متعارف به صداهای ناگهانی و بلند اشاره کرد. این واکنش تکان خوردن یک عامل بارز وجود استرس در نوزادان و کودکان نوپااست.

علائم استرس: 6 تا 11 سالگی

این گروه نسبت به گروه سنی قبلی بهتر می توانند درباره استرس خود به شما پیام بدهند و به شما بگویند که استرس دارند.  البته چه بگویند که استرس دارند یا خیر در صورت مواجه شدن با استرس بازهم رفتارهای غیرعادی از خود بروز می دهند.

کودکان مدرسه ای که استرس دارند اغلب علائمی چون شکم درد، سردرد، مشکلات تنفسی، مشکلات خواب، بی اشتهایی یا پر اشتهایی، بهبود دیر پس از بیماری، لکنت زبان، نیاز زیاد به رفتن دستشویی یا دندان غروچه کردن خصوصا هنگام خواب دارند.

آنها اغلب بینی شان را زیاد می گیرند و ناخن هایشان را کوتاه می کنند و کابوس می بینند و ممکن است به رفتارهای خردسالی برگردند( خیس کردن رختخواب، کج خلقی و حرف زدن بچه گانه).

همچنین کودکان استرس دار ممکن است دروغ بگویند، قلدری و سرکشی کنند، خشم بروز دهند، تحریک پذیر شوند، رفتارهای نامنظم داشته باشند، دیگر کودکان را بزند، از رفتن به مدرسه سرباز زنند و در مدرسه نمرات پایینی بگیرند. ممکن است حملات وحشتزدگی داشته باشند، عقب بکشند، ناله کنند، افسرده باشند، علاقه به انجام فعالیت های روزانه را از دست بدهند، نگران به نظر برسند، تمرکز نداشته باشند، گریه کنند و تنبل باشند، سانحه پذیر باشند و یا دوستانشان را از دست بدهند.   

علائم استرس: 12 تا 18 سالگی

قبل از نوجوانی و جوانی گرچه فرد مستعدترین دوره را برای تقویت مهارت های ارتباطی می گذراند، اما اغلب کمتر صحبت می کنند. آنها ممکن است تاثیر همه چیز بر خود را رد کرده و از صحبت کردن سرباز زنند.

در زمان استرس، نوجوانان رفتارهای ابتدایی از خود بروز می دهند که کودکان مدرسه ای در هنگام استرس بروز می دهند. هرچند رفتار واپس رو آنها خیس کردن رختخواب و صحبت بچه گانه نیست ولی به صورت نپذیرفتن مسولیت های بزرگسالان و بازی کردن بیشتر بروز می دهند یا ممکن است نخواهند به دانشگاه بروند و آنرا به زبان بیاورند.

نوجوانان استرس دار ممکن است رفتارهایی مخاطره آمیز و یا حتی تمایل به خودکشی از خود نشان دهند.

در پایان باید بگویم که بچه ها قادر نیستند که برای ما استرسشان را بیان کنند یا حداقل این کار برای آنها ساده نیست اما رفتارها و نشانه های فیزیکی از خود بروز می دهند که برای ما نشانه ای است تا با یک روانشناس یا مشاور با تجربه صحبت کنیم.

ترجمه: میلاد خراسانیان

امروز قصد دارم نرم افزار Shock Desktop 3D که برای سیستم عامل ویندوز ویستا و ایکس پی می باشد را به دوستان معرفی کنم . این نرم افزار رایگان به شکلی بسیار جالب دسکتاپ و کلیه آیکون ها موجود بروی دسکتاپ را به صورت سه بعدی در می آورد ( تصویر زیر تصویر دسکتاپ کامپیوتر من می باشد که با استفاده از این نرم افزار سه بعدی شده است ) .

کار کردن با نرم افزار Shock Desktop 3D بسیار راحت می باشد و با اجرای این نرم افزار فورا محیط دسکتاپ ویندوز Xp و ویندوز ویستا به صورت سه بعدی ( 3D ) در می آید و نکته ای که بسیار جالب توجه است اینکه با سه بعدی شدن دسکتاپ حرکت آیکون ها نیز سه بعدی می شود !!!!

خلاقیت و کودکان

بچه ها توانایی های بی شماری از پروردگار هدیه گرفته اند. و این پدیده در شعرهای خیالی که می خوانند، به سادگی دیده می شود. همچنین با قوه تخیلشان بازی می کنند و با مواد و وسایل بی ارزش چیزهایی با مفهوم می سازند. بچه ها به افکار و رفتار مخاطب خود اعتراض می کنند و خلاصه اینکه در زندگی قابل اعتماد خود که منحصر به فرد است، آزادند.

ما رشد عقلی و فکری داریم ولی به جای آنکه برای تصویب و تأیید کارهایمان به درون خود توجه کنیم، به عالم خارج می نگریم. اجازه می دهیم مجلات به ما بگویند که باسلیقگی چیست و چگونه دکور منزلمان را بچینیم. به جای آنکه موسیقی درونی مان را خلق کنیم به موزیک دیگران گوش می دهیم. با نگاه به فرزندان در می یابیم که قدرت ابتکار همیشه برای آسان کردن کارها می آید. اما واقعیت این است که هنرمندانه می توان در جریان تمرینات ابتکاری بچه ها قرار گرفت و همراهشان خلق و کشف کرد.

به عقب برگردید تا آخرین باری که فرزندتان نقاشی کشیده بود. در حالی که آنها برای چسباندن نقاشی به دیوار، دست و پا می زدند چه کار کردید؟ آیا در حال حرف زدن با تلفن بودید؟ آیا اگر کارهایی که در آن موقع انجام می دادید را لیست کنید نگران می شوید؟ یا بدتر، درباره آشفتگی کارهای خود نگران می شوید؟ غفلت و حواس پرتی های والدینی که می توانستند از فرصتهای طلایی بدست آمده استفاده کنند و به تصور اینکه بچه ها خرد و کوچکند و هنوز درک و فهم کافی ندارند، شانس خلاقیت را از فرزندان خود گرفته اند و وقت لازم را با آنها صرف نکردند.

وقتی خلاقیت مطرح می شود باید یاد بگیرید فرایند خلاقیت بدون نگرانی از محصول خلاقیت حاصل می شود بچه ها بطور طبیعی این کار را انجام می دهند. بچه ها می توانند ساعتها نقاشی کنند و طوری مجذوب نقاشی شوند که خود را کاملاً فراموش کنند. از آنها بخواهید به شما بعنوان کسی که 3 سر دارد نگاه کنند و نقاشی بکشند این ایده ای است که هرگز برایشان اتفاق نمی افتد ولی تمام خلاقیت خود را برای به تصویر کشیدن آن بکار می بندند.

در نیمه دهه 1940، هنرمندی به نام جکسون پالاک از تکنیکی به نام «چکیدن و ریزش» استفاده کرد تا به هدف خلاقیتش برسد. به جای اینکه از سه پایه نقاشی استفاده کند، پارچه مخصوص نقاشی اش را به دیوار یا کف اتاق چسباند و رنگ قوطی را بر آن پاشاند. به جای استفاده از قلم مو، از چوب و ماله استفاده کرد. گاهی برای بدست آوردن شیوه رنگ زنی خیلی غلیظ، ماسه و شن یا مواد ناهماهنگ دیگر را به رنگ افزود. این تکنیک به او اجازه داد تا روی عمل خلاقیت تمرکز کند و به هنرمند اجازه رشد و خلاقیت دهد. تصور پالاک از جذب شدن در کار، لیست کردن و رسیدن به این اهداف است: توجه واقعی به رنگها، بافت و تکنیک هایی که استفاده شده است و توجه به آنچه آنها را لمس می کنید.

ممکن است فکر کنید نقاشی کردن راحت است و تصمیم بگیرید آن را بعنوان یک سرگرمی پیگیری کنید. اما نقاشی غالباً یک سرگرمی خوب است. زمانی را صرف کنید و اثری را خلق و آن را به فرزند خود هدیه کنید تا برای همیشه از خلق اثر شگرف شما لذت ببرد.

عمل خلاقیت

• هر کسی به تکه ای کاغذ نانوشته، چند رنگ، یک قلم مو و چند ظرف برای مخلوط کردن رنگها نیاز خواهد داشت. مطمئن باشید همه کس جایی که رنگ باشد را به خاطر می سپرد. نفس عمیق بکشید و چشمهاتان را ببندید. هم اکنون رنگها را برای ساختن یک آسمان بی عیب مخلوط کنید. می دانید آنچه در مغزتان می بینید در قلبتان ماندگار است. به بدهکاری ها یا رختهای ناشور منزل فکر نکنید. اجازه دهید خود خویشتن تان آزادانه خلق کند. (می توانید دوباره این  کارها را با چشمان باز تکرار کنید.)
• ممکن است برای نقاشی به بیرون ازمنزل یا شهر بروید. قطعه بزرگی از کاغذ را بردارید. کاغذ نقاشی یا تخته های دیوار کوب بسیار مناسبند. در آغاز چند نقاشی و منظره روی صفحه بکشید. تنها توصیه اینکه قدم بزنید و از مناظر اطراف کمک بجویید.
• موسیقی ای که لذت می برید را بگذارید. ترجیحاً موزیک بدون خواننده باشد. در حالی که گوش می دهید، موزیک احساس شما را در نقاشی شکل می دهد. هیجانات آهنگ و وزنی که در هنرتان منعکس می شود را کشف و مقایسه کنید.
• یک دسته از اشکال با سایز متفاوت را جدا کنید. از رنگهای متفاوت زیادی بر روی کاغذ استفاده کنید. تعدادی از اشکال باید شبیه باشند ولی از نظر اندازه تفاوت کنند. مثلاً 3 دایره با اندازه متفاوت دارید. در صورتی که 2 تکه کاغذ به ضمیمه همدیگر دارید پس یک سری از اشکال را برای خود و سری دیگر را برای فرزندتان قرار دهید. هر کس به سلیقه خود اشکال را روی کاغذ می چیند بدون آنکه دیگری ببیند. حال تصویر یا منظره خود را وصف کنید که شخص دیگر بتواند از نو آن را خلق کند.
• تصاویر مختلف را از مجله یا روزنامه جدا کنید. آنها را روی کاغذ بچسبانید و شروع به نوشتن داستانی کنید.
• از قلم های رنگی برای کشیدن اشکال دایره، خط، بیضی و غیره با سایزهای مختلف استفاده کنید. در تایم زمانی کوتاهی روی تکه ای از کاغذ سریع کار کنید. بعد کاغذ را چرخانده و در گوشه ای دیگر دوباره سریع بکشید. ادامه دهید تا تمام زوایای کاغذ پر شود. سپس به هنر سریع کشیدن شخص دیگری توجه کنید. اگر تصویر معنی داری می بینید برای وضوح بیشتر فضا را سایه کاری کنید.
• در پارک یا باغ دیگری کاغذ برده و دوباره نقاشی کنید. میوه، برگ، چوب و هر چیز دیگری که از کاج پیدا می کنید را نقاشی کنید. و درباره هر ابزاری که استفاده می کنید صحبت کنید.
• چند تکه سفال برداشته و سعی کنید تا شخصی که چشمهایتان را بسته نگه داشته را به تصویر بکشید. اگر امکان دارد جزئیات بیشتری کسب کنید. در اینجا هدف این است که به احساسی که سفال در دستان شما ایجاد می کند توجه کنید و به هوش طبیعی تان اطمینان کنید. زمانی که چشمهایتان را باز می کنید قاه قاه خواهید خندید.
• دیدتان را وسیع تر کنید. با فرزندتان یک داستان با استفاده از ویژگی های ابرها بسازید. اگر این فکر را با فرزندتان مطرح کنید، بنویسید و با شکل آن را شرح دهید. این راه مؤثری برای پی بردن به افکار بچه هاست.
• این مورد تنها مخصوص شماست. به زمان گذشته که بچه بودید برگردید. به زمانی که هر آنچه که می خواستید می پوشیدید، بدون آنکه تحت نظر همسرتان باشید. حال عکسی از دوران کودکی خود بیابید، قاب بگیرید و در جایی بزنید که هر روز به آن نگاه کنید